2020, is voor ons niet alleen het jaar waarin Corona een hoop overhoop gooide, maar ook het jaar waarin ik zwanger ben geworden. Voor ons toch wel een enorm lichtpuntje!
Al snel gingen er ook een aantal alarmbellen rinkelen;
– Ik ben zelfstandige fotograaf, hoe ga ik dit doen?
– Krijg ik een zwangerschapsuitkering als ik voor mezelf werk?
– Kan je als fotograaf nog wel lang doorwerken? Omdat je veel door je knieën moet, vaak in gekke posities moet verkeren, zware spullen moet tillen etc. etc.
– Hoe moet dit nou met de bruiloften die na mijn 25 weken zijn gepland?
– Hoe ga ik mijn tijd straks indelen als de kleine er is?
Ik dacht, dit ga ik eens Googlen. Heel eerlijk, er was niet snel iets over te vinden.. best lastig dus.Via de Belastingdienst kwamen we er gelukkig wel snel achter dat ik recht heb op een zwangerschapsuitkering, check! Dat is al heel fijn, wantja.. Als je een paar weken out of the running bent en er komt niks binnen, is ook zo wat.
De vraag of ik nog lang kon doorwerken als fotograaf kan ik nog steeds niet helemaal beantwoorden. Dat is natuurlijk ook echt bij iedereen zo verschillend. Wel merk ik nu ik rond de 27 weken ben, dat het al wat zwaarder begint te worden. Ik ben snel moe, oké eerlijk.. uitgeput.. na een paar uurtjes fotograferen.
Voorheen kon ik gerust van 08:00 s ochtends tot 22:00 uur s avonds op een bruiloft fotograferen, maar als ik daar nu aan denk, val ik al om bij de gedachten. Nee, na 4 à 6 uurtjes voel ik mijn lijf wel een stuk zwaarder worden. Ik merk sowieso dat wanneer ik opsta nog veel flexibeler ben dan wanneer ik s avonds naar bed ga.
Gelukkig kan ik wel gewoon nog veel werken achter mijn computer en tussendoor fotoshoots inplannen. Die gaan nog prima! Check!
Ook maakte ik me een beetje zorgen over al dat heen en weer ge-ren, het verplaatsen van die zware spullen, veel bukken en andere gekke houdingen die je als fotograaf moet uitvoeren. Dus deze vraag maar even bij de verloskundige neergelegd. Het kan gelukkig geen kwaad voor de baby, alleen mijn eigen lichaam (rug etc.) zal wat meer belast worden, dus kan je inderdaad sneller moe zijn. Dat klopt dus.
Voor de zekerheid had ik vanaf het begin van mijn zwangerschap, de meeste klanten al ingelicht over de zwangerschap. Ook de bruidsparen. De bruiloften die na mijn 25ste week gepland stonden, had ik vervanging en een passende oplossing voor gevonden. Toen ik lieve en leuke reacties terug kreeg, kon ik pas echt gaan genieten. Check!
Maar….. Hoe ga ik dit doen als de kleine er straks is? Nou, dat zie ik dan wel weer! Als ik strakjes met verlof ben, ga ik rustig nadenken over de nieuwe tijdsindeling. Er zal natuurlijk wel wat veranderen. Ik moet gaan werken met meer structuur; vaste dagen voor fotobewerking en vaste dagen voor het inplannen van fotoshoots. (Want nu doe ik alles nog Crisscross door elkaar lekker op z’n Amanda’s) Ook dat zal wat meer rust met zich meebrengen.
Ik ben heeeel benieuwd hoe dit allemaal gaat! Maar er zijn meer mama’s én zelfstandig fotograaf, dus dat is al een hele geruststelling. Check, check, check.
Al snel gingen er ook een aantal alarmbellen rinkelen;
– Ik ben zelfstandige fotograaf, hoe ga ik dit doen?
– Krijg ik een zwangerschapsuitkering als ik voor mezelf werk?
– Kan je als fotograaf nog wel lang doorwerken? Omdat je veel door je knieën moet, vaak in gekke posities moet verkeren, zware spullen moet tillen etc. etc.
– Hoe moet dit nou met de bruiloften die na mijn 25 weken zijn gepland?
– Hoe ga ik mijn tijd straks indelen als de kleine er is?
Ik dacht, dit ga ik eens Googlen. Heel eerlijk, er was niet snel iets over te vinden.. best lastig dus.Via de Belastingdienst kwamen we er gelukkig wel snel achter dat ik recht heb op een zwangerschapsuitkering, check! Dat is al heel fijn, wantja.. Als je een paar weken out of the running bent en er komt niks binnen, is ook zo wat.
De vraag of ik nog lang kon doorwerken als fotograaf kan ik nog steeds niet helemaal beantwoorden. Dat is natuurlijk ook echt bij iedereen zo verschillend. Wel merk ik nu ik rond de 27 weken ben, dat het al wat zwaarder begint te worden. Ik ben snel moe, oké eerlijk.. uitgeput.. na een paar uurtjes fotograferen.
Voorheen kon ik gerust van 08:00 s ochtends tot 22:00 uur s avonds op een bruiloft fotograferen, maar als ik daar nu aan denk, val ik al om bij de gedachten. Nee, na 4 à 6 uurtjes voel ik mijn lijf wel een stuk zwaarder worden. Ik merk sowieso dat wanneer ik opsta nog veel flexibeler ben dan wanneer ik s avonds naar bed ga.
Gelukkig kan ik wel gewoon nog veel werken achter mijn computer en tussendoor fotoshoots inplannen. Die gaan nog prima! Check!
Ook maakte ik me een beetje zorgen over al dat heen en weer ge-ren, het verplaatsen van die zware spullen, veel bukken en andere gekke houdingen die je als fotograaf moet uitvoeren. Dus deze vraag maar even bij de verloskundige neergelegd. Het kan gelukkig geen kwaad voor de baby, alleen mijn eigen lichaam (rug etc.) zal wat meer belast worden, dus kan je inderdaad sneller moe zijn. Dat klopt dus.
Voor de zekerheid had ik vanaf het begin van mijn zwangerschap, de meeste klanten al ingelicht over de zwangerschap. Ook de bruidsparen. De bruiloften die na mijn 25ste week gepland stonden, had ik vervanging en een passende oplossing voor gevonden. Toen ik lieve en leuke reacties terug kreeg, kon ik pas echt gaan genieten. Check!
Maar….. Hoe ga ik dit doen als de kleine er straks is? Nou, dat zie ik dan wel weer! Als ik strakjes met verlof ben, ga ik rustig nadenken over de nieuwe tijdsindeling. Er zal natuurlijk wel wat veranderen. Ik moet gaan werken met meer structuur; vaste dagen voor fotobewerking en vaste dagen voor het inplannen van fotoshoots. (Want nu doe ik alles nog Crisscross door elkaar lekker op z’n Amanda’s) Ook dat zal wat meer rust met zich meebrengen.
Ik ben heeeel benieuwd hoe dit allemaal gaat! Maar er zijn meer mama’s én zelfstandig fotograaf, dus dat is al een hele geruststelling. Check, check, check.
